Ciała: obce, bliźnie, tożsame. Kulturoznawcze oprowadzanie po wystawie Katarzyny Kozyry

Głównym tematem oprowadzania po wystawie Katarzyny Kozyry „Być kimś, kim się (nie) jest” będzie motyw ciała i jego związek z kształtowaniem i przybieraniem tożsamości.

Wystawa Katarzyny Kozyry została poświęcona idei płynnej tożsamości. Sztuka stanowi dla artystki obszar nieustających eksperymentów związanych z odgrywaniem roli innego. Przez lata obecności na światowej scenie artystycznej Kozyra przyzwyczaiła nas do głosu krytycznego, konfrontującego odbiorców z tematami tabu, niejednokrotnie prezentując i akcentując rolę ciała nienormatywnego: chorego, starego, queerowego.

Podczas oprowadzania przyjrzymy się kulturowym oraz artystycznym kontekstom ciała i tożsamości. Punktem wyjścia będą rozmaite relacje z ciałami w pracach, które można zobaczyć na wystawie: obcymi (ciała, które wzbudzają niepokój lub są wykluczane przez normy społeczne), bliskimi (ciała osób, z którymi łączy nas miłość), zabliźnionymi (które są nosicielami historii i doświadczeń, są odległe od kulturowych ideałów) i tożsamymi (gdy ciało staje się narzędziem w tworzeniu, przyjmowaniu lub redefiniowaniu tożsamości).

Jessica Kufa, autorka oprowadzania: Ciało w kulturze i sztuce odgrywa różnorodne role – bywa zarówno redukowane do powłoki dla duszy, jak i stanowi ważne narzędzie kształtowania tożsamości, wyrażania pragnień i komunikowania się. Ciało uwikłane jest w kulturowe normy, ale jednocześnie stanowi narzędzie ich kontestacji. Jakie przesłanie niesie ciało w sztuce współczesnej? Podczas oprowadzania omówimy, jak różni twórcy wykorzystują cielesność jako medium ekspresji oraz narzędzie oporu wobec norm kulturowych. Ciało – uwikłane w systemy władzy i symboli – może być zarówno zniewolone, jak i wyzwalające, stając się przestrzenią eksperymentów, dekonstrukcji i autorefleksji.

Podczas oprowadzania odpowiemy na pytania: dlaczego w projekcie „Lou Salomé” Friedrich Nietzsche i Rainer Rilke zostali przedstawieni jako psy? Co oznacza wzrok Olimpii? W jaki sposób wcielanie się w rolę mężczyzny pozwala artystce badać granice tożsamości? Oraz jaki związek ma ciało i tożsamość? Zapraszamy w czwartek, 13 lutego, o godz. 17:30 do refleksji nad ciałem jako obszarem doświadczeń biologicznych, politycznych, kulturowych i artystycznych.

 

Jessica Kufa – historyczka sztuki, krytyczka kultury, edukatorka Galerii Bielskiej BWA. Autorka rozprawy naukowej oraz artykułów z zakresu humanistyki środowiskowej i antropologii architektury. Współzałożycielka Stowarzyszenia Przestrzeń  Otwarcia, w którym prowadzi badania  współtwórcze i procesy z pogranicza sztuki, animacji i antropologii.
Na zdjęciu Jessica Kufa, fot. Karolina Lebek